"Ik zie dat er weinig ruimte was voor hoe ik me voelde, dit werd weinig gevraagd. Dit heb ik gemist. Mijn vroedvrouwen die ik al voor de bevalling onder de arm nam, volgden dit wel op, maar deze momenten waren beperkt. Dit had ik meer nodig gehad."
Met welk gevoel kijk jij terug naar je postpartum ervaring?
Ik kijk terug naar deze periode met erg veel liefde, maar ook verdriet. Net na thuiskomt werd papa opgenomen in het ziekenhuis, die scheiding in ons nieuw gezinnetje was erg zwaar. Ikzelf had een (onverwachte) keizersnede gehad en stond er toen ineens alleen voor. Lichamelijk vroeg dit veel van mij, wat mijn herstel vertraagde, alsook een invloed had op de borstvoeding (bleek later). De eerste bezoekjes gaven een gevoel van trots, maar tegelijk ook een gevoel van leegte, er ontbrak iemand.
Wat vond je fijn aan je postpartum?
Het was fijn om eindelijk mijn zoontje te ontmoeten en dichtbij me te houden. Die eerste weken hebben we echt samen doorgebracht. Ik genoot van elk moment dat hij bij me was. Wij wonen in bij mijn ouders, zij hebben elk moment dat ze konden geprobeerd om me te helpen. Eten brengen, de kleine even vasthouden zodat ik even kon rusten. Ons samen een dutje laten doen als we in de zetel in slaap gevallen waren. Voor ze vertrokken nog even komen vragen of ik nog wat nodig had. Een moment helemaal alleen in huis, enkel ik en mijn zoontje, even gewoon ons ding doen, zonder anderen rond ons. Zonder honderd vragen of we nog wat nodig hadden, gewoon even wij, even alleen.
Wat vond je niet fijn aan je postpartum?
De eerste dagen bestonden uit zorgen voor ons vers babytje en dit proberen afstemmen op de bezoekuren in het ziekenhuis om papa te kunnen zien. Helaas was dit heel erg zwaar, zowel fysiek (owv de keizersnede) als emotioneel. De borstvoeding liep goed maar Brenne weende regelmatig, uiteindelijk viel hij wel telkens in slaap. Maar 2 weken na geboorte bleef hij afvallen, hij en ik werden opgenomen in het ziekenhuis om zijn voedingen op te volgen. Toen bleek dat ik veel te weinig melk produceerde. Ik had het gevoel dat ik tekortschoot aan Brenne, maar ik kon extra kolven of dergelijke ook niet meer opbrengen, mijn lichaam had te weinig rust gehad die eerste weken en had dit nu echt hoogdringen nodig. Fysiek voelde ik nu pas echt dat mijn herstel op gang kwam.
Voelde je je in je postpartum ondersteund?
Ik kreeg heel veel steun van mijn ouders, dit was soms net teveel maar deed ook wel erg deugd om op hen te kunnen terugvallen. Anderzijds was de papa echt een natuurtalent in het ziekenhuis, bij thuiskomst viel hij ineens weg, zijn steun en aanwezigheid was echt nodig en werd heel erg gemist.
Het postpartum ‘zoals het mag zijn’ is nog te vaak ongekend in België. Hier is een lijst met de universele behoeften van de kersverse moeder. Welke elementen heb jij mogen ervaren?
een warm en gezellig nest voor jou en je baby
warme voeding volgens specifieke postpartum recepten
iemand die voor je kookt
praktische hulp met huishouden, opvang andere kinderen, papierwerk
sociaal contact, vrouwen rondom je die vragen stellen en luisteren
postpartum massage
rituelen zoals: closing the bones, vieren van je geboorte als moeder
kruidenbad
belly binding
stoomstoel
andere: ….
Hoe is het voor je om deze lijst te zien en in te vullen?
Ik zie dat er weinig ruimte was voor hoe ik me voelde, dit werd weinig gevraagd. Dit heb ik gemist. Mijn vroedvrouwen die ik al voor de bevalling onder de arm nam, volgden dit wel op, maar deze momenten waren beperkt. Dit had ik meer nodig gehad.
Wat was de rol van je partner tijdens je postpartum?
Deze viel helaas volledig in het water door zijn ziekenhuisopname. Nadien was het voor hem vooral herstellen en kon hij weinig extra betekenen.
Had jij je tijdens je zwangerschap voorbereid op je postpartum?
We hadden op voorhand besproken dat wij zouden aangeven wie, wanneer welkom was om ons te bezoeken. We hebben hier ook echt onze ruimte en ons gevoel in gevolgd.
Wat had jij graag op voorhand geweten over ‘het leven na de geboorte’?
Hoeveel invloed stress en bezorgdheid heeft op de productie van moedermelk. Hoe belangrijk die eerste weken hechting zijn en dat het ok is hierin mijn gevoel te volgen. Dat het geboorteverhaal echt nog wel een tijdje kan nazinderen en je hier ruimte voor moet maken om ernaar te luisteren. Hoe bereikbaar mijn vroedvrouwenteam na de geboorte nog was voor mij, ik heb hier te weinig gebruik van gemaakt.
Een deel van de postpartum ervaring start bij je geboorteverhaal. Hoe voel jij dat de geboorte een invloed had op je postpartum beleving?
Enorme invloed, de geboorte liep niet zoals ik het altijd voor ogen had, het duurde erg lang en uiteindelijk werd Brenne geboren met een keizersnede. Ik geloof wel sterk dat hij zijn eigen geboorte heeft gekozen, maar het was niet de bevalling die had gewild. Deze tweestrijd heb ik lang gevoeld, ik liep hier tegenaan en wist er niet snel een weg in te vinden. Ik kreeg het gevoel dat ik mijn zoontje iets verweet als ik ruimte gaf aan mijn eigen gevoel. De bevalling opnieuw doorspreken met de aanwezige vroedvrouw heeft toen wel geholpen. Erkenning geven aan mijn gevoel zegt niets over hoe ik naar mijn zoontje kijk.
Wanneer had jij het gevoel dat er weer plaats was voor jezelf, voor jou als vrouw?
Ongeveer 4 weken na de geboorte, toen was ons gezin eindelijk terug compleet na alle ziekenhuisopnames en kon ik wat ruimte maken voor mijn eigen gevoel. Mijn partner kon me ook de ruimte geven om hier mee aan de slag te gaan.
Postpartum & Seksualiteit … wat brengt dat thema bij je naar boven?
Tijdens de zwangerschap was er nog amper sprake van seksualiteit, we verlangden hier na de bevalling alle twee heel erg naar. Het bloedverlies dat eerst 6 weken aanhield om dan na 1 week pauze terug te herstarten trok hier een dikke streep door. Dit viel ons wel zwaar.
Hoever ben je momenteel postpartum en hoe gaat het momenteel met je op fysiek, emotioneel en psychisch vlak?
Momenteel 17weken postpartum en ik ben erg gelukkig. De aanvaarding van mijn huidige lichaam loopt momenteel wel wat stroef. Ik voelde me op en top vrouw tijdens de zwangerschap en mis dat gevoel nu wel. Het is fijn te zien welke band ontstaan is tussen mijn ouders en mijn zoontje, dit is mede door de postpartumperiode. Dat papa nog struggeld met zijn onzekerheid owv zijn ziekenhuisopname valt me soms moeilijk; de zekerheid en naturel die hij had vlak na de geboorte die mis ik voor hem.
Wat zou je anders doen moest je opnieuw een postpartum mogen ervaren?
Meer rust nemen, mijn lichaam de tijd geven om te herstellen van de ingrijpende gebeurtenis. Meer contact opnemen met mijn vroedvrouwen, of sneller om mezelf niet uit het oog te verliezen in die eerste momenten.
Welk postpartum advies zou je
meegeven aan een mama is spe?
" Doe wat goed voelt en vertrouw op je gevoel. Vertrouw op de band met je kindje."
Wat motiveert je om je verhaal te brengen?
De bevalling en de periode daarna was pittig maar toch kon ik me staande houden als moeder en als vrouw. Ik wil hiermee kracht en vertrouwen aan andere vrouwen geven dat zij dit ook kunnen. En hen stimuleren om hierin hun eigen gevoel te volgen alsook hun baby(s)
Hoe is het voor jou om even stil te staan bij je postpartum ervaring?
Het bevestigd bepaalde gevoelens en gedachten die er in die periode wel waren, waar ik eigenlijk niet meer had bij stilgestaan maar die belangrijk zijn voor de heling.
Ben je zwanger en wil jij je ten volle voorbereiden op je geboorte en het postpartum?
Schrijf je in voor de Postpartum Lessenreeks en je kan meteen van start met de beste tips van ons hele team.
Ben je al mama en voel je nog verdriet rond je geboorte en/of je postpartum ervaring?
Je hoeft hier niet alleen mee te blijven zitten. Praat erover met je partner of iemand die je vertrouwd. Of neem contact op met je vroedvrouw of iemand uit ons team voor een 1:1 sessie.